Prinsip Paris telah dibuubarkan dalam persidangan pada tahun 1991 yang diadakan oleh Suruhanjaya Hak Asasi Manusia Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu. [13] Walaupun keutamaan dan struktur mereka bagi setiap negara berbeza, prinsip tersebut mempunyai ciri-ciri teras yang berlainan. [15] Bahagian A.3 Prinsip Paris yang diterima guna pada bulan Mac tahun 1993 oleh Suruhanjaya Hak Asasi Manusia Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu memperuntukkan bahawa tanggungjawab NHRI adalah untuk meratifikasi perjanjian hak asasi manusia dan bertindak kerjasama dengan mekanisme ataupun prosedur dalam hak asasi manusia. Cadangan bengkel menyediakan asas untuk menilai keberkesanan dan kebebasan NHRI, mengenal pasti enam kriteria utama bagi negeri yang ingin menubuhkan institusi tersebut atau menjadi berkesan:

• kebebasan daripada kerajaan (membenarkan mereka bertindak sebagai semak atau seimbang)
• kemerdekaan mestilah diberikan daripada perlembagaan atau perundangan (dari segi kewangan dan sebagainya)
• kuasa penyiasatan yang sesuai tanpa rujukan daripada pihak berkuasa yang lebih tinggi atau penerimaan aduan individu
• pluralisme, membolehkan mereka hidup bersama dengan badan pentadbir
• kewangan dan sumber manusia yang mencukupi
• mandat yang jelas dan luas termasuk perlindungan dan sebaran hak asasi manusia sejagat. [16]

NHRI yang sepenuhnya mematuhi kriteria-kriteria asas ini dan telah menunjukkan kebebasan mereka diberi "status A", manakala NHRI yang hanya memenuhi sebahagian daripada kriteria ternyata menerima "status B". Mereka yang diiktirafkan "status A" dibolehkan untuk mengambil bahagian dalam perbincangan Majlis Hak Asasi Manusia Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu dan mekanisme ataupun prosedurnya. Jawatankuasa Kecil Akreditasi menentukan "status" bagi setiap NHRI yang boleh dirayu kepada Pengerusi GANHRI dalam tempoh 28 hari. [17] NHRI "status C" dilabelkan sedemikian atas sebab pendapat tidak menyokong atau mematuhi Prinsip Paris, tetapi mungkin masih mengambil bahagian dalam perhimpunan hanya sebagai pemerhati. [13] Jawatankuasa tersebut menyemak keputusan ini setiap lima tahun, membenarkan pelbagai peluang dan opurtuniti berbeza kepada institusi agar menunjukkan kebebasan dan pematuhan lebih lanjut dengan Prinsip Paris. Bermotif bagi menjadi lebih telus, cergas dan teliti dalam penilaiannya, jawatankuasa akan memberikan nasihat tentang cara terbaik untuk memperoleh "status A" dan mematuhi Prinsip Paris.